Badania naukowe nad postem interwałowym w leczeniu otyłości

Nadwaga w postaci otyłości odgrywa kluczową rolę w rozwoju chorób kardiometabolicznych. Zmiany stylu życia, które obejmują ciągłe ograniczanie energii, są skuteczne w zmniejszaniu masy ciała i otyłości; jednak codzienne ograniczanie energii prowadzi do słabego długoterminowego przestrzegania zaleceń. W ciągu ostatniej dekady przerywany post (IF) pojawił się jako obiecująca alternatywa dla ograniczenia energii, która może promować lepsze przestrzeganie zaleceń i/lub przynosić poprawę parametrów zdrowia kardiometabolicznego niezależnie od utraty wagi.

Badanie naukowe prowadzone przez Stephena Keenana przedstawia wtórną analizę danych z 12-tygodniowej interwencji, w której badano wpływ postu dwa razy w tygodniu (grupa 5:2 IF) i ciągłego ograniczenia energii w połączeniu z treningiem oporowym u 34 zdrowych uczestników (17 mężczyzn i 17 kobiet, średnie BMI: 27,0 kg/m², średni wiek: 23,9 lat). W szczególności przeanalizowano zmiany w kardiometabolicznych markerach krwi oraz oceny głodu, nastroju, energii i przestrzegania diety w grupach i między nimi. Diety były hipoenergetyczne i dopasowane pod względem spożycia energii i białka.

Obie grupy dietetyczne doświadczyły obniżenia poziomu cholesterolu całkowitego, cholesterolu LDL i cholesterolu HDL w ciągu 12 tygodni. Redukcja TC i LDL-C była większa w grupie IF po uwzględnieniu wartości wyjściowych i zmiany masy ciała. Nie zaobserwowano znaczących zmian w markerach regulacji glukozy. Obie grupy wykazywały wysoki stopień przestrzegania zaleceń (~80%) i zgłaszały niski poziom głodu w trakcie interwencji.

Analiza danych wtórnych wykazała, że oba wzorce żywieniowe w połączeniu z treningiem oporowym poprawiły poziom lipidów we krwi, przy czym większe redukcje zaobserwowano w grupie IF . Wysokie wskaźniki przestrzegania zaleceń i niski poziom głodu zgłaszany przez cały okres interwencji wskazują, że obie diety są dobrze tolerowane w krótkim i średnim okresie.